Ozma Projesi, 1960'ta Batı Virginia Green Bank'taki Ulusal Radyo Astronomi Gözlemevi'nde astronom Frank Drake tarafından yapılmış ve SETI´ye öncülük etmiş olan deney. Deneyin amacı, uzak gezegen sistemlerindeki olası canlıların izlerini yıldızlar arası radyo dalgalarında aramaktı. Program, kurgusal Oz ülkesinin yöneticisi Prenses Ozma'nın adıyla adlandırılmıştır. Yazar L. Frank Baum, serinin The Emerald City of Oz kitabından sonraki kitaplarında, bu ülkede olan bitenden haberdar olabilmek için radyo dalgalarıyla iletişime geçmiş, bu da projenin adına esin kaynağı olmuştur.
Drake 26 metre (85 feet) çaplı bir radyo teleskop kullanarak Tau Ceti ve Epsilon Eridani yıldızlarını 1.420 gigahertz ana frekansı civarında incelemiştir. Bu yıldızların ikisi de Güneş-benzeri yıldızlardır ve bu yüzden yaşanabilir gezegenlere sahip olma ihtimallerinin daha akla yatkın olduğu düşünülmüştür. Ana frekans çevresindeki 400 kilohertzlik bir bant, 100 hertz dalga boyundaki tek kanallı bir alıcı kullanılarak taranmıştır. Toplanan bilgi daha sonra incelenmek üzere bir teyp üzerine kaydedilmiştir. 4 ay süren bir çalışmayla yaklaşık 150 saat süren kesintili bilgi toplanmış, ancak bu veride tanımlanabilir bir sinyal belirlenememiştir. 8 Nisan 1960´ta bir sinyal belirlenmiş ancak bunun yüksekte uçan bir hava aracından kaynaklandığı anlaşılmıştır.
Alıcı, yıldızl ararası hidrojen tarafından doğal biçimde yayımlanan radyasyonun dalga boyu olan 21 cm civarındaki dalga boylarını algılamak üzere ayarlanmıştı. Bu dalga boyunun tanıdık olabileceği, yıldızlararası radyo iletişimine geçmek isteyen herkes için bir çeşit evrensel standart olarak düşünülebileceği düşünülmüştü.
Ozma II adı verilmiş ikinci bir deney Benjamin Zuckerman ve Patrick Palmer tarafından aynı gözlemevinde tekrar gerçekleştirilmiştir. Bu deneyde 4 yıl boyunca (1973-1976) aralıklı olarak 650 yakın yıldız gözlenmiştir.
Drake 26 metre (85 feet) çaplı bir radyo teleskop kullanarak Tau Ceti ve Epsilon Eridani yıldızlarını 1.420 gigahertz ana frekansı civarında incelemiştir. Bu yıldızların ikisi de Güneş-benzeri yıldızlardır ve bu yüzden yaşanabilir gezegenlere sahip olma ihtimallerinin daha akla yatkın olduğu düşünülmüştür. Ana frekans çevresindeki 400 kilohertzlik bir bant, 100 hertz dalga boyundaki tek kanallı bir alıcı kullanılarak taranmıştır. Toplanan bilgi daha sonra incelenmek üzere bir teyp üzerine kaydedilmiştir. 4 ay süren bir çalışmayla yaklaşık 150 saat süren kesintili bilgi toplanmış, ancak bu veride tanımlanabilir bir sinyal belirlenememiştir. 8 Nisan 1960´ta bir sinyal belirlenmiş ancak bunun yüksekte uçan bir hava aracından kaynaklandığı anlaşılmıştır.
Alıcı, yıldızl ararası hidrojen tarafından doğal biçimde yayımlanan radyasyonun dalga boyu olan 21 cm civarındaki dalga boylarını algılamak üzere ayarlanmıştı. Bu dalga boyunun tanıdık olabileceği, yıldızlararası radyo iletişimine geçmek isteyen herkes için bir çeşit evrensel standart olarak düşünülebileceği düşünülmüştü.
Ozma II adı verilmiş ikinci bir deney Benjamin Zuckerman ve Patrick Palmer tarafından aynı gözlemevinde tekrar gerçekleştirilmiştir. Bu deneyde 4 yıl boyunca (1973-1976) aralıklı olarak 650 yakın yıldız gözlenmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder